2

Wychodzę na hol i dostrzegam Jamesa. Stoi oparty i jedną z kolumn i pali.

- Dobrze, że jesteś. Mam dla Ciebie propozycję. - oznajmia, gasząc papierosa.

- Jaką szefie? - pytam nieco przerażona.

- Zostaniesz moją dziewczyną do towarzystwa. Będziesz na każde moje zawołanie, będziesz... - zaczyna wymieniać.

- Nic nie będę! - przerywam mu, a za swoje oburzenie dostaję z otwartej dłoni w twarz.

- Będziesz. Inaczej Cię zabiję. - mówi przez zaciśnięte zęby.

- To zabij! - staram się być odważna, choć serce wali mi jak szalone.

- Może nie tu. Ale jeszcze pożałujesz Miller. - odgraża się i odchodzi.

Wracam do kasyna i przysiadam się do jednego ze stolików. Siedzi tam trzech mężczyzn w wieku mojego ojca.

- O jaka śliczna. Jesteś tu nowa? - zaczepia mnie jeden z nich.

- Tak. Pierwszy wieczór. - odpowiadam i uśmiecham się do nich serdecznie.

Z tego co przekazała mi Julia sama muszę się utrzymywać, a tacy ludzie są najhojniejsi.

- Mogłabyś być moją córką. - śmieje się inny.

- Eh, myślę, że byłaby lepszą synową. - wtrąca się ten trzeci.

- Oj panowie, z taką pracą to chyba wręcz przeciwnie. - odzywam się przerywając ich kłótnię.

- No co Ty. Jesteś tylko kelnerką. - przyciska mnie do siebie.

- Racja. Muszę już iść. - podrywam się z miejsca.

- Oczywiście. Praca najważniejsza. Za coś trzeba żyć. - ten pierwszy wyciąga z portfela 100$ i wciska mi w rękę. Pozostali robią to samo.

- Nie trzeba, ale dziękuję. - posyłam im szczery uśmiech i idę dalej.

Po drodze zauważam Alexa, który puszcza muzykę z różnych lat i Savannah, która masuje mu kark. Widać, że coś ich łączy.

- O, tu jesteś. - Brennan łapie mnie za rękę. - Znalazłem Ci kilku klientów i lecę do Brandona. - rzuca szybko, wskazując na stolik w rogu i wymija mnie.

Podchodzę tam niepewnie i zaczynam rozmowę, zgodnie ze wskazówkami Pierce.

Około 4 nad ranem wracamy do "apartamentu". Siadam z Julią w jej pokoju.

- Jak Ci poszło? - pyta, zdejmując biżuterię.

- Całkiem dobrze. - odpowiadam, kładąc się na łóżku.

- Ile? - zadaje kolejne pytanie, zmywając makijaż.

- Co ile? - spoglądam na nią zaskoczona.

- No kasy. - precyzuje. - I facetów.

- Zaczekaj. - wyciągam ze stanika plik banknotów i przeliczam. - Tysiąc dolarów i żadnego. Tylko za rozmowy. - odpieram, chowając pieniądze z powrotem.

- To całkiem nieźle. Eian daje mi mniej za całą noc. - mruczy pod nosem. - Idź się zdrzemnij. Rano będzie tu spore zamieszanie, bo szef ma urodziny. - dodaje i bierze do ręki swoją halkę do spania. - Dobranoc. - posyła mi całusa i ze śmiechem znika za drzwiami łazienki. 

Idę do siebie i także zdejmuję biżuterię. Biorę szybki prysznic i od razu kładę się spać. To był długi dzień.